U bent hier
7 vragen aan Karolien Verbanck
Karolien Verbanck studeerde interieurvormgeving, meubel- en verpakkingsontwerp. Als lid van Het Leuvens Stiksel, haar favoriete naaiclub, ondervond Karolien hoe leuk het is om samen creatief te zijn en ideeën uit te wisselen. In januari 2011 startte ze een blog die in 2012 leidde tot een tv-programma met de ronkende naam ROK en ROL. Met een affiniteit voor retro en recyclage komt Karolien telkens weer origineel uit de hoek. Ze laat zich inspireren door Scandinavisch design, Amélie Poulain, een enorme stoffencollectie, het eten van veel neuzekes en een regelmatig bezoek aan de oma en haar zolder. 7 pertinente vragen aan Karolien Verbanck!
‘Ik deed dat eigenlijk al van kleins af aan. Als kind deed ik niets liever dan dingen in elkaar te steken met alles wat ik voorhanden had. Af en toe in de vuilbak neuzen zat daar ook bij. Mijn ouders, vooral mijn papa dan, toonde vaak hoe iets werkte, maar het gebeurde regelmatig dat ik het gereedschap al eens had gebruikt nog voor hij het kon voortonen. Zo wilde ik met een buurjongen eens iets maken met een grote tak. Ik ben toen op de werkbank van mijn vader gekropen om de grote zaag te pakken en een stuk van de tak te zagen. ‘Als papa dat doet, ziet dat er erg makkelijk uit’, dacht ik nog. Na nog geen 2 seconden zat er al een diepe snee in mijn duim. Nadien heb ik wel uitleg gekregen over hoe je met een zaag moet werken. Tja, al doende leert men, zeggen ze dan.’ ‘Het naaien met een naaimachine heeft mijn oma me dan weer geleerd. Ik weet nog dat ik net te klein was om aan de trappers van de oude Singernaaimachine te kunnen. Een zomer en enkele centimeters later ging het vele beter!’
‘Goh, een succes zou ik het niet noemen. Als kind ben je altijd fier en blij met een eigen creatie. Sommige daarvan heb ik bijgehouden en als ik ze nu weer bekijk, moet ik toegeven dat ze op niets trekken. Ik moet trouwens nog altijd oefenen voor iets er goed uitziet; hoe vaker ik een materiaal gebruik of handeling doe, hoe beter het eindresultaat er uitziet.’
‘Ik heb standaard een mininaaisetje mee. Niet om iets mee te creëren, maar om iets mee te herstellen zoals een afgevallen knoop. Ik neem vooral ‘souveniertjes’ mee van vakantie zoals een mooie steen, leuke dennenappels, een kapotte tegel… Thuis kan ik daar altijd wel iets mee maken. Of ik kom thuis met een hoofd vol inspiratie, mijn vakantie is dan helemaal geslaagd!’
‘Mmm, dat is een moeilijke. Een echt favoriet materiaal heb ik niet. Ik merk wel dat ik vaak met hout werk, omdat dat makkelijk te bewerken is. Ik werk ook heel graag met stof, omdat je er alle kanten mee kunt uitgaan, en met cement, omdat het een leuk en mooi materiaal is. Daarnaast heb ik een grote voorliefde voor tweedehands spulletjes en voorwerpen die je anders toch in de vuilbak zou kieperen.’
‘Puur omdat het voor mij een symbolische waarde heeft, ga ik voor het aandenken dat ik en mijn man aan de gasten hebben gegeven bij onze trouw: een klein houten huisje met een proefbuisje als schoorsteentje. De rook die uit het huisje kwam vormde op onze trouwdag een bloemetje. Zowel ik als mijn man hebben er veel werk in gestoken, maar het resultaat mocht er zijn. Als ik het huisje nu zie, ben ik fier op wat we samen - letterlijk en figuurlijk - hebben bereikt.’
‘Niets zo leuk om al wat vooruit te denken: een zus die pas over twee maanden jarig is, een geboorte in het vooruitzicht, de feestdagen die nog zo ver weg zijn, maar er altijd sneller zijn dan verwacht. Maak pakjes als je er tijd en zin voor hebt in plaats van ze lastminute met wat tijdsdruk in elkaar te flansen.’
‘Iets waarmee ze zich amuseren en waarvan ze achteraf nog kunnen genieten, zoals zelfgemaakte koekjes, een unieke onderlegger, een tof muziekinstrumentje of een bijenhotel. Heerlijk toch als ze beseffen dat er bijtjes in hun eigen hotel slapen?’
‘Probeer en maak zoveel als je maar wilt. Het gebeurt vaak dat er bij mij iets mislukt, maar zonder fouten kun je jezelf niet verbeteren.’